Trots!

Soms zijn er dagen waar je als coach erg tegenop kan kijken.
Net als de kinderen die ik mag trainen en coachen heb ik ook wel eens mijn mindere dagen. Als je vervelende beslissingen moet nemen, of eens streng moet zijn bijvoorbeeld.
Maar de overhand heeft toch wel de trots richting de jeugd. Ze gaan niet met stapjes vooruit gaan, maar met sprongen vooruit.
Of we winnen of verliezen, ik zie dat de E1 zich altijd helemaal geeft tijdens de wedstrijd. Voor een coach is dat toch helemaal geweldig?!
Als ik om me heen kijk ben ik ook super trots op mijn collega-coaches van onze club. Zij zitten net als ik met een druk leven (werk, studie en andere zaken), toch spat er altijd bij iedereen op zijn/haar eigen manier de energie ervanaf.

Als ik terug kijk naar mijn eigen jeugd, ben ik bijvoorbeeld mensen zoals Jan, Marcel en Henry erg dankbaar dat zij elke week weer voor mij klaar hebben gestaan als coach.
Wat ik zo mooi vind, is dat ik dezelfde positie mag bekleden zoals zij dat voorheen voor mij deden!
En als ik voor mezelf spreek, ben ik super trots op de jeugd die ik mag begeleiden.
Het mooie is dat geen speler hetzelfde is. De diversiteit in de E1 maakt dat het een echt team is en dat ze er als team staan: als team hebben ze mindere momenten en als team hebben ze zulke goede momenten. Vanuit mijn rol (de coach) leer is steeds meer het belang van een team vormen, naast dat van individuele groei.
Irene, Myrthe, Ynze Detmer, Milton en Erwin hebben allemaal hun eigen eigenschappen wat hun talent tot uiting breng: de een is technisch perfect, de ander heeft een spelinzicht waar je u tegen kan zeggen, we hebben een creatieve speler, een pure winner en iemand die nooit op zal geven. Samen vullen ze elkaar aan in hun kracht.

Het contact dat ik met de ouders van deze kinderen heb, is zeer goed: er is ruimte voor meedenken en een cultuur van 'samen'.
Mijn conclusie van dit verhaal is: ik roep iedereen van de club op, om dat gevoel van 'samen' te creeeren en vast te houden!
Ik hoop dat alle coaches van CSL op die manier even trots als ik kunnen zijn op de geweldige jeugdteams die ze coachen.

Sportieve groet, Pieter Koehoorn